Ismena, znana też pod nazwą błonczatka, rośnie w Ameryce Południowej, od Meksyku aż po Chile i Peru. Częścią podziemną są duże, wydłużone cebule pokryte brązowymi, suchymi łuskami. Obok rozety wąskich, rzemieniowatych liści wyrasta pęd o wysokości 60 - 70cm zakończony kilkoma kwiatami o oryginalnej budowie. Między sześcioma wąskimi, szeroko rozchylonymi płatkami znajduje się duży, lejkowaty przykoronek i okazałe pręciki i słupek. U większości odmian kwiaty są białe, ale znane są też błonczatki kwitnące żółto.Kwiaty rozwijają się w końcu czerwca i w lipcu; są niestety bardzo delikatne i mało trwałe.
Uprawa Błonczatka dobrze rośnie w miejscach ciepłych, słonecznych, w zasobnej, głęboko uprawionej i dostatecznie wilgotnej glebie. W roku poprzedzającym sadzenie cebul glebę można wzbogacić dobrze rozłożonym krowieńcem i kompostem. Sadzenie przypada wiosną, w końcu kwietnia i w maju, w odstępach 20-30cm, na głębokość około 15cm tak, aby wierzchołki cebul były przykryte cienką warstwą ziemi.
Pielęgnowanie Regularne, obfite podlewanie sprzyja bujnemu wzrostowi roślin i dobrym przyrostom cebul. Podlewanie przerywa się w drugiej połowie sierpnia, aby rośliny mogły się przygotować do zimowego spoczynku. Liście powoli żółkną i zasychają.
Przechowywanie Błonczatka nie zimuje w gruncie i dlatego w końcu września przycina się liście i pędy, cebule wykopuje i podsusza w ciepłym pomieszczeniu. Po oczyszczeniu oddziela się cebule przybyszowe, ale tylko te, które można łatwo oddzielić od matecznej. Nie usuwa się korzeni, a jedynie najdłuższe nieco skraca. Do wiosny przechowuje się cebule w pomieszczeniu o temperaturze 12-15 st.C, przykryte trocinami.Błonczatka jest atakowana przez groźną chorobę – czerwoną plamistość cebul i korzeni. Dlatego starannie trzeba wykonać selekcję, zarówno roślin w czasie wegetacji, jak i cebul podczas zimowego przechowywania
Zastosowanie Błonczatka pięknie wygląda w niewielkich grupach na trawnikach i chętnie uprawiana jest też na kwiat cięty, mimo że kwitnie bardzo krótko.